Familiarzy

Statut Apostolski publicznego Zgromadzenia Familiarów Zakonu Braci Szpitala NMP Domu Niemieckiego w Jerozolimie

(FamSt) - fragment Statutów Familiarów Zakonu Szpitala NMP Domu Niemieckiego w Jerozolimie

Według niepamiętnych zwyczajów Zakonu Krzyżackiego księża i świeccy, którzy cieszą się dobrą opinią i zasłużyli się dla zakonu, są z zakonem tak związani, że mają udział w życiu, modlitwach i dobrych dziełach prowadzonych przez braci i siostry, a po śmierci zyskują pobożną modlitwę wstawienniczą.

Ci ludzie, związani duchowo z Zakonem Krzyżackim będą nazywani familiarami lub marianami.
  1. Familiarzy Zakonu Krzyżackiego są według kanonu 301 § 3 CIC kościelno-publicznym stowarzyszeniem, a mianowicie:
    1. Instytut Familiarów jako całość;
    2. poszczególne baliwaty i komturie.
Baliwaty i komturie są powoływane przez wielkiego mistrza za zgodą jego rady z uwzględnieniem kanonu 312 §2 CIC.
  2. Odpowiedzialną władzą nadzorującym według kanonu 305 § 1 CIC są Stolica Apostolska i kierownictwo generalne Zakonu Krzyżackiego, o ile familiarzy są czynni apostolsko, także biskup diecezjalny (kanon 305 § 2 CIC).
  3. zgodnie z kanonem 317 §1 i 2 CIC zarząd baliwatów i komturii potrzebuje potwierdzenia wielkiego mistrza; wielki mistrz po wysłuchaniu członków zarządu wyznacza także duchownego asystenta.
  4. Zgodnie z kanonem 319 CIC baliwaty i komturie familiarów, jako kościelno-publiczne zrzeszenia muszą składać wielkiemu mistrzowi i jego radzie roczne sprawozdania ze swojej działalności.
  5. Wyjątkowe przedsięwzięcia administracyjne i wydatki w baliwatach i komturiach wymagają zgody wielkiego mistrza.
    Tylko wielki mistrz może za zgodą swojej rady powoływać familiarów, po uzyskaniu wiedzy o ich prawym życiu poprzez świadectwo proboszcza, właściwego biskupa lub innego uprawnionego.
Familiarzy są przyjmowani według zatwierdzonego rytuału, podczas którego otrzymują duchowne odznaki według klasy, a konkretnie ozdobiony krzyżem czarny płaszcz zakonny i krzyż Zakonu Krzyżackiego. Przez prawne przyjęcie i dopełnienie przez ceremonię inwestytury staje się członkiem Instytutu Familiarów przyporządkowanemu Zakonu Krzyżackiemu, który to Instytut przez założenie przez odpowiednią władzę kościelną jest potwierdzony jako osoba prawna (kanon 313 CIC) i wypełnia swoją misję w imieniu Kościoła pod przewodnictwem Zakonu Krzyżackiego (por. BR 2)
 
: krzyż i różaniec. Fot. © kathbild.at / Franz Josef Rupprecht
krzyż i różaniec. Fot. © kathbild.at / Franz Josef Rupprecht
W związku z tym, że familiarzy w sensie duchowym należą do zakonu, którego zadaniem jest prowadzenie działalności religijnej i charytatywnej, powinni oni także sami takie dzieła według swoich sił prowadzić i wspierać przedsięwzięcia zakonu i tą samą Bożą łaskę wypraszać poprzez codzienne odmawianie oficjum o Krzyżu świętym lub innych modlitw.

Modlitwy ofiarowane za żyjących familiarów powinny być odmawiane przez wszystkich braci i siostry zakonu. Niezależnie od powszechnej modlitwy wstawienniczej, w intencji zmarłych familiarów i dobrodziejów powinno się obchodzić co roku w każdym domu zakonnym, w dniu 10 września wspomnienie liturgiczne zmarłych familiarów i dobrodziejów zakonu.

Wysoko postawieni dobrodzieje mogą zostać włączeni do zakonu jako rycerze honorowi. Ci - nieliczni - są szczególną klasą familiarów. Podobnie jak familiarzy mają udział w modlitwach i dobrych dziełach. O ich przyjęciu mówi punkt 3 niniejszych Statutów.

Również oni, należący na sposób duchowy do zakonu mogą nosić ozdobiony krzyżem biały płaszcz zakonny i krzyż. Familarzy powinni ubiór i religijne odznaki zakonu nosić tylko przy czynnościach liturgicznych, w kościołach Zakonu Krzyżackiego i podczas procesji, w których biorą udział kolegialnie. Poza tym obowiązujące dla familiarów są wszystkie postanowienia nowego prawa kościelnego dla kościelno-publicznych zrzeszeń.
 
tłum. dr Janusz Trupinda
współpraca: Piotr Rychel OT, Piotr Lewiński OT